Marieke Peters
In het werk van Marieke Peters komen kracht en kwetsbaarheid samen. Door werk te maken waarin herkenning en vervreemding tegen elkaar aan lijken te schuren, is haar werk als een melancholische herinnering, dat tegelijkertijd de rafelige randen aanraakt van het kwetsbare leven. Het nodigt de toeschouwer uit om een interpretatie te geven van wat hij waarneemt, die verder gaat dan de eigen realiteit.
Marieke Peters bespreekt in haar werk de dualiteit van de mens: een onuitputtelijke levenskracht versus obstructie. Haar werk bevindt zich meestal op de grens waar illusie en realiteit in conflict zijn met elkaar. Onschuldige acties hebben een andere context, waardoor ze daadwerkelijk angst kunnen veroorzaken. Op deze manier probeert Peters een dialoog op te zetten over waan en realiteit.
Fotografie, schilderen en zeefdruk brengts zij samen in verschillende lagen op glas, oude houten panelen, linnen en keramiek. De verschillende technieken door elkaar alsook het werken met de verschillende materialen geven haar de mogelijkheid om de thematiek elke keer anders te kunnen belichten.
Vaak laat ze lege plekken in haar werk. Door dit te doen, kan de kijker zelf het verhaal verder invullen. Het element van weglating komt veel voor in haar werk, bijna als een metafoor voor de openheid en de manier waarop ze deze motieven wil vastleggen in het schilderkunstige proces.